بی عنوان

اینجا ،این روز ها ، بدون دقت به هیچ علائم نگارشی و لفظ قلم می نویسم . بنظرم فرقی نمیکنم فاصله ی سنی یا مکان هایی کاملا متفاوت یا حتی شکل و قیافه مهم این است که دلت برای یک نفر پر بکشد! برای آغوشش.بوسیدنش. .برای صدا زدن هایش . وقتی نباشد،تو تنها و تنها و افسرده میشوی . نمیدانم چرا امده ام اینجا و بعد این همه داستان مینویسم شاید چون میدانم کسی اینجا نیست. اما لذت بزرگ . و باورنکردنی است وقتی اسمت را صدا میزند.قدر این نعمت را بدانیم .

اون شبی که حالم بد بود ، تنها راهی که به ذهنم رسید در اون اشفته بازار ،خواب بود . صبح با صدای گنجشک ها از خواب بیدار شدم . حس کمرنگ اما قشنگی از زندگی بود . امروز ، با صدای کلاغ ها از خواب پاشدم . تو دلم گفتم ی نشونه ی خوبه . شاید از کلاغی خبری بشه . گوشیمو چک نکرده بودم و رفتم سراغ ! بعد که گوشیمو برداشتم دیدم چه کلاغ های خوش خبری چه پیامی انگار حال دلم خوب شد. خیلی حس قشنگی بود .